Aukje Wouda

Een tijdje geleden kwam Frans Bouwers bij me langs met de vraag of ik erover na zou willen denken om een meer actieve rol te vervullen binnen de PVDA in Heerenveen. Hij vertelde dat er gemeenteraadsleden gezocht werden. Die rol zag ik voor mezelf nog niet weggelegd. Sinds 1998 ben ik lid van de PVDA en vanaf die tijd heb ik verschillende keren nagedacht over hoe ik mijn betrokkenheid bij de partij breder kan inzetten dan alleen flyeren tijdens verkiezingstijd. Toen hij korte tijd daarna weer langsfietste en vertelde dat er een plek vrijkwam binnen het bestuur van de PVDA heb ik daar meteen ja op gezegd.

Mijn naam is Aukje Wouda. Ik woon samen met mijn man en onze zoon in Heerenveen. Ik ben opgegroeid in Rottevalle, een dorp tussen Drachten en Surhuisterveen. Daar ging ik naar de openbare lagere school. Al op jonge leeftijd merkte ik dat er verschil gemaakt werd tussen kinderen. Het gezin waarin je opgroeide bepaalde welke verwachtingen men van je had en welk schooladvies er gegeven werd voor het voortgezet onderwijs. Toen vond ik dat al onrechtvaardig en voelde ik al een bepaalde mate van strijdlust tegen deze kansenongelijkheid.
Ik ging naar de Pabo, maar merkte daar al snel dat juf worden niet mijn passie was. Tijdens de stages leerde ik kinderen kennen bij wie de ontwikkeling belemmerd werd door bijvoorbeeld leermoeilijkheden, door problemen in de emotionele en sociale ontwikkeling, door de gezinssituaties waarin ze opgroeiden, of door onvoldoende afstemming op hun onderwijsbehoeften. Mijn interesse voor orthopedagogiek werd gewekt en ik besloot om na de Pabo Orthopedagogiek te gaan studeren in Groningen.
Voordat ik als orthopedagoog ging werken heb ik eerst een aantal jaren als leerkracht en intern begeleider gewerkt binnen het speciaal basisonderwijs, het speciaal onderwijs voor zeer moeilijk lerende kinderen en het onderwijs aan kinderen van asielzoekers. De afhankelijkheidspositie van deze kinderen is vanaf hun jonge jaren groot en dit kan voor hun latere leven grote gevolgen hebben. Het werken met en voor deze kinderen maakte mij steeds meer bewust van de verantwoordelijkheid die wij met elkaar hebben om voor deze kinderen de beste kansen te creëren op een mooie toekomst.
Dat ik als orthopedagoog in het onderwijs wilde blijven werken was voor mij wel duidelijk. Goed onderwijs is een fundamenteel recht van het kind en draagt bij aan veilig en gezond opgroeien en helpt bij het ontwikkelen van vaardigheden die belangrijk zijn voor een goede toekomst. Ouders en leerkrachten zijn de belangrijkste volwassenen in het ontwikkelproces van een kind. Een goede samenwerking en wisselwerking tussen ouders en leerkrachten is daarom voor het kind wezenlijk. Als orthopedagoog werkzaam in het onderwijs probeer ik elke dag van betekenis te zijn voor kinderen, leerkrachten en ouders en hen verder te helpen door in te zoomen op hun kansen, mogelijkheden en kwaliteiten, zodat elk kind zich zo optimaal mogelijk kan ontwikkelen.

In mijn werk is het luisteren naar de ander voor mij mijn belangrijkste middel om ieder mens recht te doen. Niet invullen voor een ander, maar juist het stellen van vragen, het oprecht luisteren naar antwoorden en daarop doorvragen zorgen ervoor dat je de ander echt hoort en samen kan werken aan het creëren van de beste kansen voor iedereen.
Voor mij is het belangrijk dat we elkaar met vertrouwen tegemoet treden, elkaar de beste kansen gunnen op een mooie toekomst en elkaar helpen en ondersteunen wanneer we zien dat een ander die steun kan gebruiken.